Równie dobrze można odnieść go do tandety i sztuczności nadchodzących właśnie świąt bozego narodzenia. Do tandetnych i płytkich relacji międzyludzkich. Przyjaźni, pseudozwiązków.

Ale dla mnie w tym zalewie kiczu i tandety film pokazał coś prawdziwego i pięknego. Uczucie głównego bohatera do Sophie. Jest pełne namiętności, seksu i... takiej autentycznej, szczerej i nieudawanej bliskości. Bardzo chciałbym, żeby zakończenie nr. 2 było tym prawdziwym :-) I szczerze mówiąc - ten ich związek, relacja - dla mnie osobiście była najlepiej pokazanym wątkiem miłosnym, jaki ostatnio widziałem w kinie. No po prostu gdyby byli moimi prawdziwymi znajomymi to strasznie mocno bym za nich trzymał kciuki. A jeszcze bardziej sam chciałbym taką kobietę poznać.

Dla mnie film mówi też o tym, że każdego dnia sami wybieramy, czy walczymy - czy chcemy czegoś prawdziwego, szczerego, autentycznego - czy też chcemy być tacy jak duńczycy z reklamy ze snu bohatera.